Niet dat een spatje regen ons tegenhoudt, maar het doet ons wel een kleine versnelling lager trappen. En dat mag, want de vermoeidheid komt opzetten. We doen het dus rustiger aan. In het Sealersmuseum in Elliston krijg je te zien hoe generaties lang tijdens de winter op zeehondenjacht gingen. Mannen moesten in erbarmelijke omstandigheden het pakijs op en doodden zeehonden voor hun pels, vet (voor olie) en vlees. Velen stierven door kou of doordat ze door het ijs zakten. Zowel Wouter als ik kregen ideetjes om uit te werken in een verhaal. Als we overeen komen, kunnen we er misschien samen een leuk boek van maken… ;-) Daarna stopten we bij de Ye Matthew legacy in Bonavista. Dit museum bestaat uit een gigantische loods waarin een op schaal gemaakte replica staat van het schip de Cabot uit 1497. Het is zo’n 28 meter lang. Kijken mag, maar aankomen niet? Nee, zo werkt het niet. Je mag zelf op het schip rondlopen. Behoorlijk indrukwekkend, wetende dat dit schip (het originele dan, niet de replica) van Europa tot Newfoundland voer. ’s Avonds werd er in het 'The Garrick Theatre' een muziekavond georganiseerd. We wilden de lokale sterren wel een kans geven, dus kochten we kaartjes. De zaal waar we in vertoefden was gezellig, de zetels comfortabel. Er kon voor aanvang popcorn en frisdrank gekocht worden, wat wij een beetje vreemd vonden. Maar al gauw was het duidelijk dat de ‘couleur locale’ hier geregeld rondhangt. We zijn ervan overtuigd dat we met onze aanwezigheid de gemiddelde leeftijd van 79 naar 77,5 hebben gekregen… Op het podium stond ‘The Craig Young band’. De houthakker in het midden van het podium, betreft meneer Craig hemzelve. Hij werd vergezeld door de boekhouder die een soort van gitaartachtig-bord bespeelde (geen idee hoe dit heet), de tandarts en nonkel Frans. De boekhouder was erg precies, de tandarts bespeelde de basgitaar, hij was ook de enige die zijn tanden blootlachte en nonkel Frans drumde alsof zijn leven ervan af hing. Hij is volgens mij de man die in zijn vrije tijd graag vist en een goede pint drinkt. Hij was ook de enige die een ietwat opvallend, muntgroen, spannend t-shirt aanhad. Naast zijn drumstel stond een barkruk en daarop lagen vier bladzijden setlijst (die hij ergens halverwege liet vallen). Aan de barkruk hing een ventilator gemonteerd, met een witte draad keurig in de stekkerbox gestoken. In het begin vond ik een beetje dat ze de hele tijd keken alsof er een grote wasmand met vieze sokken op het podium stond. Maar hoe meer de tijd verstreek, hoe meer grapjes er vanaf konden (grapjes die ik wel kon appreciëren). En ze konden toch wel een stukje spelen. De countryrifs bliezen door de boxen en ik moet toegeven dat ik op een gegeven moment zelfs helemaal extatisch ‘Woehoe’ schreeuwde toen mijn ogen de snelheid van de vingers over de snaren niet meer konden volgen. Na een uur en half was het pauze. Wat ons betreft op een hoogtepunt. Na de pauze ging het nog eens zolang door en dommelden we zachtjes in. Wij vonden het een puike prestatie van deze steengoede muzikanten (die dringend wat aan hun uitstraling moeten doen). We komen terug, maar blijven dan tot aan de pauze. Dan eindigen we met een climax.
0 Comments
Leave a Reply. |
Hoogtepunten
Dieptepunten
Reisroute
Dag 1: Deer Lake Dag 2: Port au Choix Dag 3: L'anse aux meadows Dag 4: Rocky Harbour Dag 5: Rustdag Dag 6: The Tablelands Dag 7: Norris Point Dag 8: Western Brook Pond Dag 9: King's point Dag 10: Twillingate Dag 11: Rustdag Dag 12: Twillingate Dag 13: Twillingate Dag 14: Twillingate Dag 15: Gander & Terra Nova Dag 16: Sandy Cove, Terra Nova, Trinity, Elliston Dag 17: Bonavista Dag 18: Bonavista Dag 19: St Mary's Dag 20: St Vincent - Cape Pine & Cape Race Dag 21: St Mary's - Ferryland/Avalon - St John's Dag 22: St John's Dag 23: St John's |