We hadden de keuze: ofwel twee uur enkel rijden (over hobbelige baantjes) naar de grootste vogelkolonie in St Mary’s Cape, ofwel de buurt hier wat verkennen. Ik verkoos vermoeidheidsbewijs de tweede optie. The Irish Loop, zo wordt deze regio genoemd (ooit werd deze streek overspoeld met Ieren), serveert ons alweer een compleet ander uitzicht. Weidse landschappen, nauwelijks begroeiing en ruwe rotskusten. Op St Vincent Beach vindt er vreemd fenomeen plaats. Er zwemmen walvissen diep in de baai. Je kan de walvis bijna aaien (toch maar niet doen, zeer grote golfslag en stroming in het water). Die walvissen eten de visjes (kipling - ik vermoed kibbeling). Doordat ze zo’n grote happen nemen, stuwt er vis naar boven. Die visjes zijn dan weer een lekkere hap voor de Jan-Van-Genten, die zich als een soort van bommenwerpers op de vis gooien. Het is een spektakel om ze aan het werk te zien. De vleugels tegen hun lijfje, waardoor ze als een pijl het water induiken. En dan is er nog die dobberende walvis, die steeds over en weer zwemt. Het strand heeft dan nog eens zoveel mooie stenen, dat mijn broek afzakt wanneer ik terugkeer naar de auto. Daarna gaan we naar Cape Pine. Zeven kilometer enkel over gravelbanen. Een mooie rit (de putten achterwege) en ruw uitzicht. Cape Race ligt iets verderop. Het is vooral bijzonder omdat Marconi hier het eerste draadloze centrum bouwde. Door middel van morse werden er berichten aan schepen doorgegeven. Cape Race was de eerste die het noodsignaal van de Titanic opving. Ook nu is het nog steeds in gebruik. Volgens de gidsen moet je om er te geraken 20 kilometer gravel doen! Valt dat mee! De eerste zes kilometer van de weg zijn geasfalteerd en de laatste veertien tellen de beste gravel die ik al bereden heb. Het is zeker de moeite om het kleine museumpje te bezoeken. De rotskust is ook gekend voor de fossielen. Het is verboden om zonder gids te gaan zoeken. Ze bevinden zich immers op gevaarlijke flanken. Aangezien de wandeling als moeilijk wordt aangegeven, lijkt dit een te moeilijke klus en laten we dit voorbij gaan. Wie in topconditie verkeert, zouden we dit zeker aanraden! Wanneer we terugkeren naar de Inn kunnen we het niet laten om toch nog even bij St Vincents te stoppen. En daar zwaait de walvis nog eens naar ons met zijn staart. We hadden er, na al dat moois, niet verwacht dat het alweer prachtig ging zijn. Morgen trekken we naar St John's, de hoofdstad.
0 Comments
Leave a Reply. |
Hoogtepunten
Dieptepunten
Reisroute
Dag 1: Deer Lake Dag 2: Port au Choix Dag 3: L'anse aux meadows Dag 4: Rocky Harbour Dag 5: Rustdag Dag 6: The Tablelands Dag 7: Norris Point Dag 8: Western Brook Pond Dag 9: King's point Dag 10: Twillingate Dag 11: Rustdag Dag 12: Twillingate Dag 13: Twillingate Dag 14: Twillingate Dag 15: Gander & Terra Nova Dag 16: Sandy Cove, Terra Nova, Trinity, Elliston Dag 17: Bonavista Dag 18: Bonavista Dag 19: St Mary's Dag 20: St Vincent - Cape Pine & Cape Race Dag 21: St Mary's - Ferryland/Avalon - St John's Dag 22: St John's Dag 23: St John's |