‘Mijn naam is Jessy en ik bedien jullie vandaag. Je mag alles vragen wat je maar wil.’ Dat zal ik onthouden, denk ik. ‘Hoe gaat het trouwens, hebben jullie genoten van de dag?’ Zijn monoloog ruimt plaats voor een oprechte interesse in de mensheid. Want zo gaat het hier, hoe beter je je best doet, hoe meer fooi je krijgt. Service is niet inbegrepen in de prijs van maaltijden en die betaal je extra. De minimumstandaard is 15%. Alles wat je minder geeft, wordt als onbeschoft beschouwd. Hoog tijd om te controleren of deze ober zijn centen waard is. Ik pik in op zijn vraag: ‘Eigenlijk gaat het niet goed. Mijn man en ik hadden lang voor deze reis gespaard. Net nadat we 300km hadden gereden, begonnen we ruzie te maken. Hij had mij niet verteld dat er hier naast beren ook poema’s en wolven zitten. Er is ook tsunamigevaar. Daar ben ik niet op voorzien. Omdat ik zo hysterisch begon te doen, heeft hij mij uit de auto gegooid. Daarna ben ik in de gietende regen verder gewandeld en gelukkig kwam ik deze vriendelijke kerel tegen die mij een warm bed aanbood en me op een diner wou trakteren.’ Ik knipoog naar Wouter, Wouter lacht zwoel terug en Jessy wankelt. ‘Gelukkig dat het zo goed is afgelopen. Deze man heeft alleszins goede smaak want hij heeft voor jou het beste restaurant in de stad uitgekozen: onze vis en cocktails zijn fenomenaal.’ Het bandje van zijn automatisch antwoordapparaat gaat verder. Zoals ik al vermoedde is hij niet echt gewoon om in te spelen op zo’n situaties. De eerste ober die creatief genoeg is, krijgt van mij een fooi van 20%. Laten we bij deze de wedstrijd officieel openen… Feiten: · Vandaag iets meer dan 300km gereden met de auto. Vijf uur onderweg geweest. Deels door de snelheidslimiet (ligt nooit hoger dan 80km/uur) en de vele verkeerslichten op de hoofdbaan. Laatste uur veilig de bochten in de regen doorsparteld. · Een stop bij Chemaimus: een houthakkersdorp waar ze de gevels van de huizen opsmukken met muurschilderijen. · In het bezoekerscentrum hebben we een pas aangekocht voor alle nationale parken in Canada. · Tofino is omgeven door water en baaien. Waar het land is, heb je regenwoud. Er valt hier dan ook meer dan 9000mm water per jaar. Niet verwonderlijk dat het hier nu regent… De komende dagen gaan we zeesterren zoeken op de stranden (bij laag tij) en wandelen in het regenwoud. Misschien komen we wel een beer tegen of een ander wild dier. Hopelijk is die een beetje creatiever dan de gemiddelde obers die een centje willen bijverdienen… Tot gauw!
1 Comment
zusterken
7/19/2014 11:08:41 pm
Waauw, ik had hier al wat leesachterstand. Wat een mooie verhalen en fantastische foto's!
Reply
Leave a Reply. |
Vorige posts
April 2015
Links
|