Zoals gezegd hadden we gisteren een lange reisdag van Wells Gray naar Jasper. 350km rijden lijkt misschien saai, maar dat was het allerminst. Meer nog het werd een memorabele dag.
Beginnen doen we echter met Milky Way, nee niet het snoepreepje maar wel de sterrenhemel. Zoals gezegd ging Sofie een tweede poging wagen en ditmaal is ze buiten geraakt zonder ongewilde ontmoetingen met lokale bosbewoners. Het was formidabel, overal in de hemel waren er fonkelende puntjes. Al waren er af en toe ook eens rare geluiden in het bos. Ikzelf heb het enkel van horen zeggen, want ik lag lekker te ronken in bed (nee, zelfs daarvoor krijg je me niet wakker ;)). Na haar nachtelijke escapade raakte Sofie niet meer in slaap door de jeuk. De muggen hier kennen er iets van, de beten zijn donkerrood, hebben een doorsnede van 3cm en jeuken verschrikkelijk (ik kan er ondertussen ook van meepraten). Ze slagen er ook in om door een jeansbroek heen te steken, dat zegt genoeg denk ik. Na het ontbijt en het afscheid van de Duitse gastvrouw inkopen gaan doen in de plaatselijke supermarkt in Clearwater (goedkoper dan in Jasper waar ze 16$ vragen voor een pepermolentje) en ook een nog ommetje gedaan naar de Liquor Store (voor wat plaatselijke wijn). Alcoholische drank mag immers niet in de supermarkt worden verkocht, maar enkel in gespecialiseerde winkels. De drank wordt verpakt in bruine zakken en dient ongeopend in de koffer (!) van je voertuig te worden vervoerd en mag enkel worden genuttigd in private woningen (dus niet in het openbaar). Na deze broodnodige inkopen (vooral de alchohol voor Sofie ;)) gingen we op weg via de Yellowhead Highway. Betreft een Canadese “snelweg”, dit wil zeggen één vak in elke richting met af en toe een passing lane en een maximumsnelheid van 100km/uur. Hoewel Sofie haar Belgische 10%-regel toepaste (lees 110km/uur), werd ze om de haverklap voorbijgestoken door Canadese pick-ups en zelfs zware vrachtwagens. Op zich geen ramp, maar de manier waarop was minder koosjer. Voorbijsteken doen ze niet op een passing lane of op een lang recht stuk, maar vooral in bochten en op hellingen via het tegenovergestelde rijvak met alle gevaren vandien. Soms ging het maar net goed! Onze eerste stop was in Blue River, waar je met de speedboot op zoek kan gaan naar Beren en ander groot wild. Wij hebben er echter enkel een lekkere zalmburger gegeten, de prijs voor een excursie van 1u vonden wij wat aan de hoge kant. We hoopten wel dat we er geen spijt van zouden krijgen,… …enkele kilometers verder, zagen we een auto op Canadese wijze (lees onveilig) u-turnen en een parking op stuiven. Vreemd! Twee mogelijkheden : of er was wild te zien of er werd iets illegaals bedisseld ;). Na onze eigen u-turn (op min of meer veilige wijze), voorzichtig de parking op gereden en ja hoor daar lag een zwarte beer zijn middagmaal op te peuzelen. Hij stoorde zich hierbij niet aan de vijf auto’s met mensen die hem vastlegden op de gevoelige plaat. Ik (ondanks licht protest van Sofie) even uit de auto gesprongen om de beer van zijn goeie kant te fotograferen (geen paniek, ik bleef achter de auto’s staan i.t.t. tot een Japanner die een selfie wilde nemen met de beer vlak achter zich…). Tot onze verbazing zagen we even later nog twee beren broodjes smeren… Even zag het er zelfs naar uit dat er ging gevochten worden, maar na enig tumult ruimde beer 1 plaats voor beren 2 en 3 en ging het gepeuzel verder… Na de beren een vijftal minuten te hebben bestudeerd, zijn we voorzichtig weggereden. Sofie’s conlusie : Amai zeg, die beren zijn groot! (lol). Wij uiteraard superblij dat we geen paar honderd dollars hadden betaald voor de berenexcursie. Nu hadden we ze gratis en voor niets van dichtbij kunnen bekijken… Vervolgens werd het langzaam alsmaar ruiger en hoger en kwamen we in het Mount Robson National Park. Mount Robson is met zijn 3800 meter de hoogste berg van de Canadese Rockies. Hij verheft zich majestueus over de vallei. Echt heel indrukwekkend!!! Na een korte stop bij het bezoekerscentrum (waar we een boek kochten over de inheemse fauna), verder doorgereden naar Jasper. Na een korte tijdreis (het is hier een uur later dan in Clearwater) om 17u30 aangekomen bij onze studio in het Centrum. Moe, maar voldaan ! Greetz, Beer Wouter
1 Comment
Yolande
7/29/2014 03:56:06 am
Wat ben ik blij dat je "bruintje" ontmoet hebt, het blijft toch één van de hoogtepunten hé...weken nadien droom je in je eigen bed er nog van, geloof me.
Reply
Leave a Reply. |
Vorige posts
April 2015
Links
|