Wie het gewend is om op Vlaamse wegen te denderen, zal rijden in Zweden als een ware opluchting ervaren. De (meeste) wegen zijn breed en goed geasfalteerd. Hoe kleiner het gat is dat je gaat bezoeken, hoe kleiner (en hobbeliger en smaller en minder verhard) de banen zijn. Zweden rijden zeer gedisciplineerd. Zelden kleeft er iemand aan je bumper, zelden is er sprake van agressie. De toegestane snelheden liggen laag. (Zeker voor iemand met een zware voet. ;-)) De wegen lenen tot hardrijden (wat door 'locals' ook serieus wordt genomen), maar met het overstekend wild is dat niet zo slim. En eerlijk gezegd: ik rijd liever traag zodat ik kan stoppen voor overstekend wild, dan dat ik dit niet kan navertellen. (Tip van Joke: mik op de achterpoten mocht er toch één onverwacht opduiken en je wil het overleven.) Zo komt het dus dat je gemiddeld langer doet over een kortere afstand. Maar hé, we zijn op vakantie, dus wie heeft er haast?! Met vijf aan een kruispunt wachten betekent file. ;-) Ik heb deze reis (bijna) niet gevloekt en vind het een verademing om hier te rijden. Soms kom je een hele tijd niemand tegen. Zalig! Het enige punt van verwarring zijn de opritten. Soms is er een invoegstrook, maar wanneer er haaientanden op de weg staan, wordt er eigenlijk verwacht dat je stopt (niet invoegen zoals bij ons, ook al staan er stippellijnen, die dienen daar niet voor!). Rijden met lichten aan is verplicht. Vergeet ze dus niet aan te steken, als dat niet automatisch gaat! Geniet van de tientallen oldtimers die je kruisen, de rust en vooral: de prachtige landschappen. Een veilige rit gewenst!
0 Comments
Leave a Reply. |
Iets gemist?
|